Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Ο Παπα-λουκάς σώζει το Δημητρό!

Το παρακάτω διαδραματίζεται σε χωριό της (Εθνικής) Ελλάδας. Ο Δημητρός, εξέχουσα προσωπικότητα του χωριού, πίνει τ' αμίλητο νερό. Το χωριό βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Πρέπει να σωθεί ο Δημητρός. Και μόνο ο Παπα-Λουκάς μπορεί να τον σώσει... Πώς; δείτε παρακάτω:


Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

22 χρόνια από τότε...

Σαν σήμερα, 14 Ιουνίου, το 1987, η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρησης της Ελλάδας, η επίσημη αγαπημένη, κερδίζει στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος(γνωστό και ως Ευρωμπάσκετ), την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ με σκορ 103-101 στην παράταση (κανονική διάρκεια 89-89). Με τη νίκη της αυτή, κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία της σε επίπεδο ομαδικού σπορ, πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Και βάζει τις βάσεις για να αναδειχθεί, στα επόμενα χρόνια, μια από τις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού, και όχι μόνο, μπάσκετ.

Η ελληνική ομάδα με ηγέτη τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη, πρώτο σκόρερ και MVP (πολυτιμότερο παίκτη) της διοργάνωσης, και supporting cast αντάξιο του (Παναγιώτης, Γιαννάκης, Φάνης Χριστοδούλου, Παναγιώτης Φασούλας, Λιβέρης Ανδρίτσος, Αργύρης Καμπούρης, Μέμος Ιωάννου, Νίκος Φιλίππου -που τραυματίστηκε στον αγώνα με την Ισπανία) νίκησε όλα τα μεγαθήρια του Ευρωπαϊκού μπάσκετ: τη μετέπειτα πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία του μακαρίτη Drazen Petrovic, του Divac, του Paspalje, του Kukoc και του Radja 2 φορές, την ΕΣΣΔ (Χρυσή Ολυμπιονίκη την επόμενη χρονιά) του μακαρίτη Tkachenko, του Volkov, του Valters, του Chomichius , του Marciulionis και του Goborov (που έκανε το χρυσό φάουλ στον Καμπούρη), την Ιταλία, τη Γαλλία. Έχασε μόνο από την Ισπανία και την ΕΣΣΔ (σε ένα παιγνίδι που η Ελλάδα αδικήθηκε εξόφθαλμα από τη διαιτησία).

Η συνέχεια; 2η στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989 (νικώντας την ΕΣΣΔ του Sabonis με 81-80 στον ημιτελικό με 45 πόντους του Γκάλη και το τρίποντο του Φάνη στα 10" και χάνοντας από την πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία του Drazen στον τελικό), 4η στο Ευρωμπάσκετ του '93, του '95, και του '97, όπως και στο παγκόσμιο του '94 (όπου ήταν η πρώτη εθνική που δέχθηκε λιγότερους από 100 πόντους από Dream Team) και του '98, 5η στο Ευρωμπάσκετ του '91, το Παγκόσμιο του '90, και τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα.

Και, μετά από κάποιους χρόνους ισχνών αγελάδων(αποτυχία στα Ευρωμπάσκετ '99 και 2001 μη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του Sydney και στο Παγκόσμιο του 2002), 5η στο Πανευρωπαϊκό του 2003 και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας (2004). Πρωταθλήτρια Ευρώπης ξανά το 2005, και 2η στο Παγκόσμιο του 2006 στην Ιαπωνία, με εκείνη την ιστορική νίκη επί των ΗΠΑ με 101-95. 4η στο Πανευρωπαϊκό του 2007 και 5η στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου (2008).

Ποδόσφαιρο; Πως είπατε;

Η δική μου γενιά το '87 αγάπησε το μπάσκετ. Βγήκε στα ανοικτά γήπεδα προσπαθώντας να μιμηθεί τα μαγικά του Γκάλη και του Drazen, τα κοψίματα του Φασούλα, το πάθος, το σουτ και τις ασίστ του Γιαννάκη, την ψυχραιμία του Ανδρίτσου και του Καμπούρη, το all-around παίξιμο του Φάνη. Και όμως , κανένας, ούτε ο εκφωνητής της ΕΡΤ, Φίλιππος Συρίγος δεν πίστευε τι συνέβαινε. Στα τελευταία δευτερόλεπτα, όταν το σκορ ήταν 101-101 και ο "τίμιος γίγαντας" Αργύρης Καμπούρης θα εκτελούσε τις 2 βολές που έδωσαν τη νίκη, μιλούσε (ο Συρίγος) για "πρόκριση". Δεν είχαν περάσει ακόμα οι εποχές των ισχνών αγελάδων για το ελληνικό μπάσκετ. Πέρασαν, ανεπιστρεπτί, όμως, στα επόμενα 10".

Κανένας, εκτός από τον "Nick". Που όταν ρωτήθηκε, μετά τον προημιτελικό με την Ιταλία αν είναι η μεγαλύτερη νίκη στην καριέρα του, απάντησε πως "είναι η μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη!!!"

Για την ιστορία, τα στατιστικά του τελικού, και τα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα...

Τελικός - Κυριακή 14 Ιουνίου 1987

Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση: 103-101

Ελλάδα (Κώστας Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου

Σοβιετική Ένωση (Αλεξάντερ Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8.






Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Τα τραγούδια της Χαρούλας

Συμπληρώνονται αυτό τον Ιούνιο 30 χρόνια από την κυκλοφορία ενός από τους σημαντικότερους δίσκους του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. “Τα τραγούδια της Χαρούλας” σε μουσική του αξέχαστου Μάνου Λοϊζου, στίχους των Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα και ερμηνεία από την ανερχόμενη, τότε, Χαρούλα Αλεξίου.

Σε μια εποχή λοιπόν όταν η Ελλάδα από τη μια «θυμάται» ακούγοντας τα "Παραπονεμένα Λόγια" των Μαρκόπουλου - Ελευθερίου και από την άλλη «αναρωτιέται» αν πειράζει που είναι μεγάλη φίρμα ο Γιάννης Φλωρινιώτης, έρχονται Τα Τραγούδια Της Χαρούλας ώστε να θυμίσουν, αφ' ενός, ότι υπάρχει και το έντεχνο λαϊκό και, αφ' ετέρου, να μας πουν με τον πολιτικό τους στίχο ότι χρειάζεται ακόμα δουλειά για να αλλάξουν τα πράγματα: “σχεδόν πενήντα χρόνια βάσανα και διωγμοί, τώρα στη μαύρη αρρώστια ανάξια πληρωμή” , “μα η ζωή λεχώνα, ελπίδες γέννησε” ("Τίποτα Δεν Πάει Χαμένο"). Τονίζουν επίσης “την αγωνία αυτού του τόπου για ζωή”, την ανάγκη να ξεφύγει από ό,τι πέρασε, αλλά όχι και να ξεχάσει ("Μες Στο Πληθος").

Τα τραγούδια του δίσκου έχουν γίνει διαχρονικά. Το αξεπέραστο “Όλα σε θυμίζουν” –Μάνο Λοϊζο –, “Ο Φαντάρος”, “Τέλι τέλι τέλι”, "Σε Πέντε Ώρες Ξημερώνει Κυριακή", “Κι εγώ σαν πόλη”, “Γύφτισα τον εβύζαξε”, “Την όγδοη μέρα”, είναι τραγούδια που ακούγονται και συγκινούν ακόμα και σήμερα.

Σας αφήνω να απολαύσετε το “Τίποτα δεν πάει χαμένο”, από τη συναυλία της ερμηνεύτριας με τους Σωκράτη Μάλαμα και Αλκίνοο Ιωαννίδη στο Λυκαβηττό το 2006. Ένα τραγούδι , που εκφράζει τα βάσανα και τις ελπίδες του λαού και που, ακόμα και σήμερα, 30 χρόνια μετά, συγκινεί και ανατριχιάζει…

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Καλοκαίρι

Καλό καλοκαίρι, δια χειρός και φωνής "Νιόνιου"...



Στίχοι, Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος


Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει