Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Δε λες κουβέντα




Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & Δήμος Μούτσης ( Ντουέτο )


Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Μπουρδέλα.

Αν θεωρούμε την δραπέτευση του "Αντώνη Προκοπίου Κίτα, άλλως Αλ Καπόνε" δραπέτευσε από το Απολλώνιο Ιδιοωτικό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν για 6 μήνες, πρωτοφάνή, ακούστε και αυτό!
Βασίλης Παλαιοκώστας. Ένας από τους πιο σεσημασμένους εγκληματίες εν Ελλάδι. Δραπέτευσε από τις φυλακές Κορυδαλλού. Με ελικόπτερο. Ναι, καλά ακούσατε. Προσγειώθηκε ιδιωτικό ελικόπτερο στο προαύλιο των φυλακών, όπου ο Παλαιοκώστας εκρατείτο υπό δρακόντεια (υποτίθεται) μέτρα ασφαλείας, τον πήρε και έφυγε. ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ.

Ευτυχώς, υπάρχουν και μεγαλύτερα μπουρδέλα από το δικό μας!

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Η μπαλάντα του Κυρ-Μέντιού (Κ. Βάρναλη)

Η απάντηση στους απανταχού Κουλίες, Σαμφών, Χρυσόστομους και την συνοπαρτζιά τους.
Απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής.



Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Θάνος Λούκας
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Kούτσα μια και κούτσα δυο,
της ζωής το ρημαδιό.

Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι·
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' αφήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια,
με κοτρώνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Aνωχώρι, Kατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μού βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κ' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.

Kαι ζευγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ' όλα για όλα
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαΐ.

Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!

Aλλ' εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Mάη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.

Kι ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
― Σε καβάλησε ο Xριστός!

Δούλευε για να στουμπώσει
όλ' η Xώρα κ' οι Kαμπόσοι.
Mη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!

― Δε βαστάω! Θα πέσω κάτου!
― Nτράπου! Tις προγόνοι ντράπου!
― Aντραλίζομαι!... Πεινώ!...
― Σουτ! Θα φας στον ουρανό!

K' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κ' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!

Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι!
Θα μου δώσουνε μια κόχη,
λίγο πιόμα και σανό,
σύνταξη τόσω χρονώ!

Kι όταν ένα καλό βράδι
θα τελειώσει μου το λάδι
κι αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ! είν' η ζωή),

η ψυχή μου θενά δράμει
στη ζεστή αγκαλιά τ' Aβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!...

Γέρασα κι ως δε φελούσα
κι αχαΐρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Άη Φραγκίσκο:
-"Xαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κυρ Mέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη
συ που δίδαξες αρνί
τον κυρ λύκο να γενεί!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Mα με την κουβέντ' αυτή
πόρτα μού κλεισε κι αφτί.

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσου από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βια:

― "Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρείς. Oπού ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου -
τον αφέντη τον κουφό σου!
Kαι στον ίδρο τον δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.

Άιντε θύμα, Άιντε ψώνιο,
Άιντε Σύμβολον αιώνιο!
Aν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Oι άλλοι έχουν κινήσει
κι έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι άλλος ήλιος έχει βγει
σ' άλλη θάλασσα, άλλη γη.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Φαιδρότητες

Σήμερα ξεκίνησα να γράψω για ένα θέμα και βρήκα τρία. Θέμα πρώτο, η παύση μέλους ομάδας εργασίας για το Κυπριακό. Το άτομο περί ου ο λόγος, προσέφυγε στην λεγόμενη Επιτροπή Αποζημιώσεων του καθεστώτος των κατεχομένων για να λάβει αποζημίωση για περιουσία που διαθέτει στις κατεχόμενες περιοχές. Η προσφυγή του εν λόγω ατόμου, ήταν γνωστή, εφόσον, σύμφωνα με το "ΣΙΓΜΑ" το άτομο αυτό περιλαμβανόταν σε κατάλογο που είχε υποβληθεί, το 2007, τόσο στο τότε Πρόεδρο της Βουλής και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσο και στον Γενικό Εισαγγελέα. Πως τους ξέφυγε;


Δεύτερος, ο Μάρτης. Δηλαδή ο Αρχιεπίσκοπος. Φαιδρότητες χωρίς Αρχιεπίσκοπο, είναι σαν Σαρακοστή χωρίς Μάρτη. Τι έκανε; Απλά, παρουσίασε τα σχέδια για το έκτρωμα στην παλιά Λευκωσία (λέγε με Καθεδρικό Ναό). Το έχω σχολιάσει και παλαιότερα, οπότε δεν θα επανέλθω, απλά το παραθέτω.


Άφησα το καλύτερο - μάλλον το φαιδρότερο- για το τέλος. Ενεγράφη και εσυζητήθη, λέει , στην Επιτροπή Άμυνας της Βουλής ένα πολύ σημαντικό θέμα: Η παραποίηση του εθνικού ύμνου κατά τον εορτασμό της προστάτιδας του Πυροβολικού Αγίας Βαρβάρας που πραγματοποιήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2008 στο στρατόπεδο "Χρήστος Σαμάρας" στην Αθαλάσσα. Δηλαδή, 6 βουλευτές (τουλάχιστον) συν ο Υπαρχηγός της Εθνικής Φρουράς και ο Διοικητής της ΣΜΕΦ, που κλήθηκαν για το θέμα, συζήτησαν κάτι που αποτελεί εσωτερική υπόθεση της ΕΦ. Και ποιος ενέγραψε το θέμα; Ποιος, ποιος, ποιος; Ο Κουλίας ο Θεός! Με συμπαραστάτη, twin παρολίν, τον κ Σωτήρη Σαμψών. Της γνωστής οικογένειας, εκδότη και βουλευτή. Τέθηκε μάλιστα και θέμα εσκεμμένης (εδώ γελάτε) παραποίησης του Εθνικού Ύμνου για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες. Εδώ γελάμε. Δις.


Κάποιος μίλησε για την "γη οπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα". Κάποιος άλλος, για Μπανανία. Και κάποιοι, βάλθηκαν να τους δικαιώσουν...

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Η καλύτερη απάντηση στους εγχώριους κακόφωνους

Όχι, δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τον δικό μας. Παραθέτω ένα απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος στο "Βήμα της Κυριακής" (όχι, δεν θα πω των Αθηνών, μόνο ένας άσχετος δεν το ξέρει).

- Εθνικοπατριωτικοί κύκλοι,που είχαν συνηθίσει αλλιώς επί αειμνήστου,σας επικρίνουν πλέον ανοιχτά για τη σιωπή σας στα λεγόμενα εθνικά θέματα και ίσως στο μέλλον γίνουν σκληρότεροι.

«Τις ξέρω τις απόψεις αυτές και τις σέβομαι, ως έκφραση του δικαιώματος των ανθρώπων στην ελευθερία της γνώμης. Τους παρακαλώ όμως να σεβαστούν και εκείνοι τις δικές μου. Δεν είμαι άνθρωπος ο οποίος δεν αγαπά την πατρίδα του. Δεν είμαι άνθρωπος ο οποίος δεν θα καλούσε σε συναγερμό αν ήταν ανάγκη. Ολον αυτόν τον χρόνο που πέρασε, μέτρησα σπιθαμή προς σπιθαμή τα προβλήματα της Εκκλησίας, υπό το πρίσμα της προοπτικής της. Επομένως, αυτά τα πατριωτικά, όπως τα είπατε, ούτε τα περιφρονώ ούτε τα υποτιμώ. Ζω σε μια συντεταγμένη πολιτεία η οποία οφείλει να λαμβάνει όλα τα μέτρα για την προάσπιση αυτών των δικαίων και, επιπλέον, διαθέτει και τα μέσα για να το πράξει. Αν με χρειασθεί ποτέ κανένας ή αν καταλάβω μόνος μου ότι με χρειάζεται, εδώ είμαι. Αλλά μόνος μου να αναλάβω πρωτοβουλίες για τέτοια θέματα το θεωρώ άστοχο και επικίνδυνο. Επειδή ακριβώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς συγκινούνται με έννοιες όπως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια, έχω διαπιστώσει ότι τούτο ως σύνθημα προσφέρεται ως μέσον και τρόπος για την ανάδειξη άλλων σκοπιμοτήτων. Τούτο, δεν με συγκινεί, αυτό το σύνθημα. Τα πραγματικά προβλήματα της Εκκλησίας είναι άλλα και είναι τεράστια».

- Την παγκοσμιοποίηση δεν τη φοβάστε; Δεν ανησυχείτε μήπως μας κάνει κιμά και φτιάξει με αυτόν κεφτέδες και σουτζούκια,όπως έλεγε ο προκάτοχός σας;

«Δεν είμαστε οι πρώτοι που ζούμε σε αυτή τη γη. Τα προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Ο τρόπος αντιμετωπίσεώς τους είναι που διαφέρει. Πολλά από αυτά που περιγράφουμε σήμερα με τον όρο “παγκοσμιοποίηση” έχουν ξαναγίνει στην Ιστορία. Παγκοσμιοποίηση το λέμε σήμερα, κάποτε το έλεγαν Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ακόμα θα έλεγα και οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν πιστεύω να νομίζετε κι εσείς ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε ως την Ινδία απλώς για να φέρει μόνο τον πολιτισμό! Εγώ θα έλεγα ότι ήταν και ο ενθουσιασμός, η περιέργεια και οι συγκυρίες της εποχής που έκαναν τον Αλέξανδρο να προχωρήσει μέσα στην Ασία. Ετσι εξαπλώθηκε ο ελληνισμός, πού τι ήταν τότε; Το ρεύμα των ανθρώπων της εποχής. Ηταν μιας μορφής παγκοσμιοποίηση, χωρίς την οποία δεν θα προχωρούσε η εξάπλωση του χριστιανισμού. Επομένως η παγκοσμιοποίηση δεν είναι καινούργιο φαινόμενο που πρέπει να μας πανικοβάλλει. Η ζημιά είναι μέσα μας. Στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που κουβαλάμε μέσα μας. Εκεί είναι το πρόβλημα».

- Μακαριότατε, δεν είναι επικίνδυνο η θρησκευτική πίστη να θεωρείται κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας; Το λέω διότι το θρησκευτικό δόγμα είναι σταθερό και αμετάβλητο,ενώ ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Πώς λοιπόν μια ταυτότητα αγκιστρωμένη στο παρελθόν μπορεί να εκφράσει τις προσδοκίες ενός λαού για το μέλλον;

«Ο πρώτος πυρήνας που επιστρατεύεται στη δημιουργία της εθνικής ταυτότητας είναι ο θρησκευτικός, ο αρχαίος βωμός, το ιερόν. Και αναφέρομαι γενικότερα στη δημιουργία των εθνών, όχι μόνον στη δική μας περίπτωση. Ιστορικά, πρώτα δημιουργείται αυτός ο πυρήνας και γύρω του συμπλέκονται τα υπόλοιπα στοιχεία της ταυτότητας. Αυτό ζήσαμε και εμείς τον 18ο αιώνα και έτσι φθάσαμε στην Επανάσταση. Επ΄ αυτού, λοιπόν, η Εκκλησία πολλά προσέφερε και έχει την υποχρέωση να το παρακολουθεί αυτό, κυρίως τον ιστό του, για να μη διαλυθεί. Αλλά, σε όλα τα πράγματα υπάρχει το μέτρο. Ερχεται η συντεταγμένη πολιτεία και το κρίσιμο ζήτημα για την ελλαδική πραγματικότητα είναι πώς θα συνεργαστούν αυτοί οι δύο φορείς. Διότι η Ιστορία συνεχίζεται, πολλά πράγματα ξεχνιούνται και εμείς εξακολουθούμε να λέμε: “Ξέρετε, αν δεν ήμασταν εμείς, σήμερα θα μιλούσατε τούρκικα κ.λπ.”. Ναι, αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες τις σύγχρονες! Δεν μπορούμε πια να επικαλούμεθα συνεχώς τους αρχαίους ημών προγόνους, τον Περικλή και τον Παρθενώνα. Τι θα γίνει, αυτό θα μας θρέφει συνέχεια; Αν δεν έχουμε κάτι καινούργιο να προσθέσουμε σε αυτό που βρήκαμε, τότε θα συρρικνωθεί η παράδοση. Ούτε όμως μπορούμε εύκολα να αφαιρέσουμε ένα σκαλοπάτι από την κλίμακα. Επομένως, μέσα σε αυτόν τον χώρο, η Εκκλησία είναι ένα κομμάτι της εθνικής ταυτότητας, που πρέπει να υπάρχει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε με τη φλόγα να καίει φουντωμένη και κάθε φορά να σπεύδουμε να είμαστε οι πρώτοι! Ούτε πάλι μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι. Χρειάζεται το μέτρο και η διάκριση».

- Με την άδειά σας,Μακαριότατε,πάλι θα αστειευθώ αλλά εδώ εκδηλώνετε τις «κομμουνιστικές τάσεις» που σας καταλογίζουν ορισμένοι.

«Ακούστε, δεν είμαι κομμουνιστής. Εκεί που πρέπει όμως γίνομαι. Οπως επίσης εκεί που πρέπει είμαι πατριώτης, είμαι διεθνιστής ή ακόμη και χωριάτης. Αγαπάω τον άνθρωπο. Δεν ήρθα εδώ για να κάνω μια ωραία καριέρα. Δεν με εκφράζει αυτό και δεν με απασχολεί».

Η οποιαδήποτε σύγκριση με τον δικό μας, δημιουργεί τουλάχιστον μελαγχολία...


Ολόκληρη η συνέντευξή, εδώ.

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Σάββατο στο Mall

Αποφάσισα που λέτε να περάσω, σήμερα το πρωί από το Mall της Λευκωσίας, αφου ήθελα να πάρω κάποια πράγματα, τζιαι να δκιανευτώ λλίον. Εξεκίνησα, τζιαι εκατέβηκα στο υπόγειον για να σταθμεύσω. Ήταν αρκετά γεμάτον, αλλά όι υπερπλήρες, όποτε ηύρα τζιαι επάρκαρα σχετικά εύκολα. Εφκήκα πάνω. Εμπήκα να δω αν ειχεν τίποτε το Cortefiel τζιαι το Zara για κανέναν πεντάλεπτο στο καθένα, εν ηύρα τίποτε τζιαι αποφάσισα να μπω στο Public, επειδή έθελα να έβρω κανέναν καλόν βιβλίον ή μουσική για δώρον, να δκιανευτώ, να δω αν έφερεν τίποτε τζιαινούρκο.

Μπαίνοντας, στην είσοδο είδα κάμποσον κόσμον συνάμενον. Κάποιαν εκδήλωσην έχουν, εσκέφτηκα, τζιαι εγύρισα να δω ποιος ήταν. Έν είδα πλάσμα, είδα όπως μιαν αφισαν με μιαν φωτογραφίαν του Γ. Θεοφάνους. Αμάν, εσκέφτηκα, αν ήρταν τζιαι τα συγκροτήματα του Εξ-Φάχτορ, εν θα ψουμνήσουμε σήμερα. Παραδόξως όμως, αντί να κόψω κούρβαν, εμπήκα μέσα. Ο μαζόχας. Τζείνον που είδα, ομολογώ πως εν μου εξανάτυχεν. Σε 2 άλλα σημεία του καταστήματος ήταν το "Τριημητόνιο" τζιαι τα "Κόκκινα Χαλιά". Τζιαι γυρών τους ροκόλες, που 7 - 22 χρονών. Όπου εκινήτουν κάποιος που τα μέλη των συγκροτημάτων τζιαι ένα τσουρμο ροκόλες ταπισόν του να αλαλάζουν σαν τες Ρουβίτσες. Τζιαι κάθε λλίον να ακούεις "Εν κούκλος", "Εφίλησα τον", Επιασα αυτόγραφο" "Wow, εν τέλειος". Ως τζιαι για τον Θεοφάνους άκουσα πως εν κούκλος τζιαι έφριξα. Τζιαι καλάν τα "Χαλιά". Το "Τριημητόνιο" όμως; Που το ρεπερτόριον τους, εν νομίζω να το ακούσουν ποττε οι συγκεκριμένες ροκόλες;

Την ώραν που ήμουν στο ταμείον να πληρώσω, εφκαίναν τα κοπέλια που κάποιον χώρον που τους επαραχωρήσαν για να γλυτώσουν που τες μαινάδες. Επεράσαν που δίπλα μου, τζιαι ελυσεν τους η μύλλα μου. Ετσιππώσαν πάνω τους όπως τα αρπακτικά στο πεθαμένο ζώο. Εκαταφέραν όμως, με την βοήθειαν των σεκιουριτάδων να παν στο σημείον που ήταν ο Θεοφάνους, στο έμπα του καταστήματος. Ετράβησα 2 φωτογραφίες τζιαι εφκήκα.






Σε ένα επώνυμο κατάστημα, εγίνετουν χαμός. Η αιτία;

















Την ώραν που εκατέβαινα τη σκάλα, ένας κύριος πίσω μου επαρότρυνεν την κόρην του να γοράσει κάτι γιατί εν 17 ευρώ ότι πάρεις, τζιαι εν τζιαι Πππάρις Χίλτο.

Πάρακατώ είχαμεν δωρεάν λιπομέτρησην. Τζιαι τζιαμέ εσυναχτήκαν καμπόσοι. Ανάθεμαν αν ηξέρουν τι εν η λιπομέτρηση!




Τζιαι, φυσικά, τα εστιατόρια τζιαι τα κκαφέ, γεμάτα. Τούτοι είμαστε; Λούσο, φαί (τζιαι μετά να βορούμε για λιπομέτρηση τζιαι δίαιτα), επιδειξη, καταναλωτισμός τζιαι να βουρούμεν πουπίσω τον κάθε κεντικελένη που μας πασάρει σαν νέον αστέρι της μουσικής το κάθε σιόου;

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Γκάφες...

Θυμάστε, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του '98, που το ΡΙΚ, προβάλλοντας διαφημήσεις ημιχρόνου, "έχασε" γκόλ της Βραζιλίας; Ε, υπάρχουν και χειρότερα. Τη γκάφα ολκής, έκανε το αγγλικό ITV. Everton-Liverpool, για την 4η φάση του FA Cup Αγγλίας. 0-0 το σκορ, στο 2ο ημίχρονο της παράτασης. Και δείτε τι έγινε, στο video που ακολουθεί



Συμβαίνουν και εις Αλβιόναν. Τώρα το ΡΙΚ μπορεί να κοιμάται ήσυχο. Υπάρχουν και χειρότερα...
























Και για όποιον δεν κατάλαβε, το ITV "έφαγε" το νικητήριο τέρμα, 2 ΛΕΠΤΑ πριν τη λήξη της παράτασης...