Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

iPad

Περίμενα να περάσουν λίγες μέρες από την ανακοίνωση του iPad, να δω αντιδράσεις και μετά να τοποθετηθώ...  Και οι αντιδράσεις, ήταν, ως συνήθως κοντόφθαλμες... Δεν έχει flash, δεν έχει camera, δεν είναι PC, δεν έχει multitasking, δεν είναι netbook, είναι αχρείαστο, ειναι υπερτιμημένο, είναι ένα μεγάλο iPod Touch, δεν εχει USB, δεν, δεν, δεν....
Δεν θα κάτσω να απαντήσω τι δεν είναι... Θα πω μόνο πως πιστεύω ότι ριζοσπαστικοποιεί τη βιομηχανία των εντύπων (βιβλία/περιοδικά/εφημερίδες). Το πιο καλό παράδειγμα είναι το παρακάτω video: 


Ακριβωωως.... αλλάζει τον τρόπο που διαβάζουμε περιοδικά, εφημερίδες, ακόμα και βιβλία, κάνοντάς τα διαδραστικά! Και δε μιλάμε για μακρινο concept. Καπου είχα διαβάσει πως το Time υπολογίζει να το δώσει εμπορικά μέσα στα επόμενα 2 χρόνια. Μια εφαρμογή για το iPad και μια συμφωνία με την Apple είναι μια κατάσταση στην οποία κερδίζουν και οι δύο. Το ίδιο και το Zinio, με τα περιοδικά, αν μετασχηματιστεί σε διαδραστικό.
Νομίζω ότι αυτό είναι το ανάλογο για την εκδοτική βιομηχανία με το μετασχηματισμό της μουσικής βιομηχανίας από το μοντέλο: παράγω μουσική, διανέμω στα δισκοπωλεία, αγοράζουν οι πελάτες, πηγαίνουν σπίτι να ακούσουν τη μουσική στο μοντέλο κατεβάζω και ακούω τη μουσική.  Είναι το αντίστοιχο του iPod & iTunes για την μοτσική βιομηχανία...
Φανταστείτε π.χ. τη "Σημερινή" ή το "Περιοδικό" με άρθρα και videos από το SigmaLive.com και αυτά να μην τα αγοράζεις από το περίπτερο αλλά κατευθείαν από το διαδίκτυο μέσω του iPad. Ξέρω, στην Κύπρο μπορεί το μοντέλο αυτό να μην έρθει ποτέ στην Κύπρο ή μέχρι να έρθει να ξεπεραστεί, όμως θα ήθελα αντί όλων αυτών
να είχα, απλά, ένα iPad! Και να είναι όλα μέσα, ηλεκτρονικά. Να την αγοράσω, να την κατεβάσω, και να την "διαβάσω" με όλα τα καλούδια της (εικόνες, video, διαδικτιακοί σύνδεσμοι...)

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Οδηγός καλής συμπεριφοράς για συναυλίες, θέατρα, παραστάσεις, σινεμα

Εν πολλά σπαστικό τούτο που συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις με τον κόσμο που πάει να παρακαλουθήσει ένα καλλιτέχνη σε μουσική σκηνή ή μια ταινία στον κινηματογράφο, μιά θεατρική ή μουσική παράσταση ή απλά μια διάλεξη.
Ας πούμε: επήα πιο παλιά να ακούσω Αλκίνοο στην Αθήνα (στο Ζυγό στην Πλάκα, αν θυμούμαι καλά). Στο πρώτο μισο, που ο Αλκίνοος έρμήνευε όχι και τόσο γνωστά κομμάτια, ενόμιζες πως ήσουν σε cafe, οϊ σε μουσική σκηνή. Τόσο που αναγκάσαν κάποιον να φωνάξει: "Ρε παιδια, αν είναι να τα πείτε, (να) πάτε (στα) σπίτια σας!" Τζιαι εισιεν δίκαιο. Πληρώνεις (αδρά πολλές φορές) για να ακούσεις μουσική. Για να ακούσεις εναν καλλιτέχνη που υποτίθεται πως σου αρέσκει. Εν τα λυπάσαι τα λεφτά σου; Λλιόττερα ήταν να σου στοιχήσει να κάτσεις έσσω σου, ή να πάεις σε ένα κκαφέ/μπαράκι/μπυραρία να τα πεις/πιείς. Τζιαι υπόψην: ΠΡΩΤΑ πάεις ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗ τζιαι ύστερα να πιεις το ποτό σου/να μιλήσεις/ να κάμεις κοινωνικές σχέσεις. ΟΪ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ. Εν λέω. Τζιαι το ποτό σου θα το πιεις, τζιαι την κουβέντα σου θα την πεις. Αλλά προέχει η μουσική/παράσταση/ταινία. Τζιαι αν δεν τα λυπάσαι/σεβεσαι τα λεφτά σου, σεβάστου με εμένα που επήα να ακούσω μουσική που μου αρέσκει. Μεν με αναγκάζεις να σου κάμω παρατήρηση για τα αυτονόητα, τα γέρημά!
Ύστερα: αν τα τραούδκια που ερμηνεύκει εν τα ξέρεις, κάτσε άκου τα! Μπορεί να ακούσεις κάτι που να μεν το εσιεις υπόψην σου τζιαι να σου αρέσει, να το ψάξεις, να σου ανοίξει νέους ορίζοντες... Μεν μεινίσκεις στα κεκτημένα, εν κακό! Αν μη τι άλλο, σεβάστου τζιαι τον καλλιτέχνη που -λαλείς πως- αγαπάς τζιαι που προσπαθεί πιθανόν να σου προσφέρει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό. Άκου τζιαι τα νέα, ανέκδοτα τραούδκια του. Εν τζιείνα που αύριο μεθαύριο εννα βουράς στα δισκοπωλεία ή στο Ιντερνετ να τα γοράσεις/κατεβάσεις. Διά σου τα στο πιάτο.
Σεβάστου τους καλλιτέχνες που συνοδεύκουν το "αστέρι". Εν νέοι καλλιτέχνες, πολλές φορές πολλά καλοί, που με τούτον τον τρόπον προσπαθούν να ακουστεί τζιείνον που έχουν να πουν. Τζιεινο που πολλές φορές εν πολλά καλον τζιαι ουσιαστικο, τζιαι που εν έχουν άλλον τρόπο να το προωθήσουν στον πολλήν κόσμο. Εν πάρα πολλοί που αναδειχτήκαν έτσι... Μπορεί η κοπέλλα που ήταν μαζί με το Βασίλη προχτές (Κατερίνα Μακαβού λέγεται τζιαι εν καταπληκτική φωνή - συν τοις άλλοις γράφει τζιαι η ίδια) να εν η επόμενη Αλεξίου. Έτσι εφκηκεν τζιαι ο Χατζηγιάννης, τζιαι ο Αλκίνοος, τζιαι η ίδια η Αλεξίου τζιαι πολλοί άλλοι... Άκου τους.. εχουν κάτι να σου πουν... Άλλωστε εν για να ακούσεις μουσικην που επιέρωσες το έναν αλλοναν, εννεν; Εν αντροπή να πάεις για τσιάρο/ τουαλέττα/ socializing οταν τραουδά ο άλλος. Πολλά καλά τους έκαμεν η Θεοδωρίδου στο Pavilion που τους έκλεισεν τες πόρτες όταν εφκήκε στη σκηνή. Εσέναν ήταν να σου άρεσκε;

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Πως να παρακολουθείτε τα παιδιά σας με Facebook και Twitter

Κατ' αρχάς, μια και είναι η πρώτη ανάρτηση του 2010 εύχομαι ο νέος έτος να είναι αίσιος και ευτυχής.

Στη μάνα που παρακολοθούσε τις τραπεζικές συναλλαγές του ενήλικου, φοιτητή και παντρεμένου γιού της έχω να προτείνω ακόμα μια μέθοδο για να κατασκοπεύει όλες τις κινήσεις του: η κυρία παρακάτω εξηγεί πως παρακολουθεί (και ενίοτε παγιδεύει) το γιο της με τη χρήση των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης (Facebook και Twitter).


Facebook, Twitter Revolutionizing How Parents Stalk Their College-Aged Kids


Οπότε φοιτητές αναγνώστες αυτού του blog, προσέξτε το privacy σας. Βάλτε τη μαμά σε δική της λίστα (friends list) και απαγορεύστε της οποιαδήποτε πρόσβαση στη ζωή σας. Ο οδηγός αυτός θα σας βοηθήσει ;)