Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Ανοικτή απάντηση σε ανάρτηση στο Facebook "εμείς στον καιρό μας"

Προχτές, με αφορμή τες αντιδράσεις των μαθητών (και τον πετροπόλεμο στην Α' Τεχνική Σχολή Λευκωσίας) ένας καλός φίλος αναδημοσίευσε μια ανάρτηση από το κύριο Σταύρο Κυριακίδη που αναφέρεται στα γεγονότα και κάνει τη δική του κριτική και ερμηνεία. Την αυθεντική ανάρτηση θα τη βρείτε εδώ (το προφίλ είναι ανοικτό)

Τα άρθρα του τύπου "εμείς στον καιρό μας" μου βγάζουν πάντα μια δυσπιστία (θεωρώ πως πάντα έχουμε μια τάση να ωραιοποιούμε τα παλιά όλοι μας, θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου απαντώντας τόσο στον ίδιο, όσο και σε όλους όσους συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις.

Οι εποχές άλλαξαν. Οι συνθήκες και οι καταστάσεις είναι πολύ διαφορετικές σήμερα απ' ότι ήταν το '74, το '84 η ακόμα και το ΄94 (που αποφοίτησα από το Λύκειο). Δεν υπήρχε η ευμάρεια και οι ανέσεις που έχουμε σήμερα. Η ευμάρεια τούτη και η απότομη (ειδικα τη δεκαετία 1998-2008) αύξηση των εισοδημάτων, του δανεισμού και κατ' επέκταση του βιοτικού μας επιπέδου μας άλλαξε σαν κοινωνία.
Και εμείς πηγαίναμε με τα πόδια ή τα ποδήλατα στο σχολείο. Όμως, τα αυτοκίνητα ήταν πολύ λιγότερα (ένα αυτοκίνητο σε κάθε σπίτι ήταν ο κανόνας) και η εν γένει συμπεριφορά και ο σεβασμός σε πολύ καλύτερα επίπεδα. Τούτη η ευμάρεια, σε συνδυασμό και με την πατροπαράδοτη κυπριακή νοοτροπία του "απον φορτώνει πόσσω σου τάνα του να φορτώσει" και του "ούσσου να περάσουμε", μας έκαναν να δεχόμαστε με ένα στωικό τρόπο ό,τι συνέβαινε. Ίσως γιατί η εξέγερση εναντίον κάποιου κατακτητή καταπνιγόταν στο αίμα...

Μέχρι που ήρθε ο αγώνας της ΕΟΚΑ και η ανεξαρτησία του 1960. Εκεί πλέον δε μας διοικούσε κάποιος ξένος, αλλά κάποιος από εμάς, με δημοκρατικές διαδικασίες εκλελεγμενος. Ήρθε όμως το '63-'64, το '67, το '74 και πλέον μόνη μας εννοια ήταν η πατρίδα και η ανοικοδόμησή της. Έτσι μοιραία, τα της εσωτερικής διακυβέρνησης και της οικονομίας πέρασαν σε 2η μοίρα. Μέχρι και τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, σχεδόν κυρίαρχο θέμα (και αυτό που καθόριζε εν πολλοίς και το νικητή) ήταν το κυπριακό. Κάτι που φυσικά ευνοούσαν και οι πολιτικοί μας ταγοί, αφού στο κυπριακό η συνθηματολογία και η επίρρηψη ευθυνών ήταν εύκολη και ανέξοδη.

Μέχρι που φτάσαμε στο 2012-2013 όπου συσσωρεύτηκαν τα ελλείμματα στην εσωτερική διακυβέρνηση, στην αξιοκρατία και τη διαφθορά, καθώς και τη διαχείρηση της οικονομίας. Και επειδή η οικονομία δεν είναι Κυπριακό για συνθηματολόγηση αλλά απαιτεί πρακτικές λύσεις και οδυνηρές αποφάσεις (με πολιτικό κόστος), χρεωκοπήσαμε. Αλλά και πάλι η αντίδραση μας ήταν μια απ' τα ίδια. Ακόμα και όταν κάποιος "φορτώνει ποσσω σου" πλέον με το κούρεμα των καταθέσεων.

Σε αυτό το πλαίσιο θεωρώ ότι η αντίδραση των μαθητών που επλήγησαν από το μέτρο της καταβολής κομίστρων ίσως ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το καζάνι.Αν δεν αντιδράσουν ΤΩΡΑ δυναμικά (χωρίς εννοείται καταστροφή οποιασδήποτε περιουσίας, δημόσιας ή ιδιωτικής) οι έφηβοι, ΠΟΤΕ θα αντιδράσουν; Άλλωστε η μόνιμη επωδος των μεγαλύτερων του "εμεις στον καιρό μας" δεν είναι ότι η νεολαία έχει χαλάσει, έχει μαλθακέψει, δεν έχει αξίες και ιδανικά κλπ. Οι υπόλοιποι έχουν; Όταν μια νεολαία βλέπει μια κοινωνία που έχει ως πρώτιστο ιδανικό το εύκολο χρήμα, τι περιμένετε να κάνει; Τα παιδιά και οι νέοι ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ. Ο,τι κάνει ο γονέας, δάσκαλος, πολιτικός θα κάνουν κι αυτά. Οι έφηβοι και οι νέοι είναι οι τελευταίοι που φταίνε για την κατάντια της χώρα και της κοινωνίας. Οι σημερινοί 20ρηδες (που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας και της ξενιτιάς) μεγάλωσαν με το Χρηματιστήριο, την ΗΛΙΟΣ, την φούσκα των ακινήτων, τη διαφθορά και την ατημωρησία. Το άμεσο μέλλον τους είναι από δυσοίωνο μέχρι ανύπαρκτο. Πως περιμένετε να συμπεριφέρονται;

Και κάτι τελευταίο: Δεν αντιδρουν, είναι μαλθακοί και δεν έχουν ιδανικά. Αντιδρούν, είναι αλήτες, αναρχικοι κλπ. Αποφασίστε τι θέλετε από τη νεολαία επιτέλους... Α, και κάντε την αυτοκριτική σας. Τον χαρακτήρα τους τον φτιάξανε τα έργα σας!