Χθες στις ειδήσεις αναφέρθηκε ότι άγνωστοι έκλεψαν, μέσω διαδικτύου, ποσό 9000 Λιρών από λογαριασμούς Ουκρανής, Μάλιστα, σήμερα, ο "Φιλελεύθερος¨ γράφει σε δεύτερο τίτλο "Αδειάζουν λογαριασμούς με ένα κλικ στον υπολογιστή". Πώς έγινε αυτό; Πολύ απλά, οι δράστες, έστειλαν e-mail δήθεν εκ μέρους της τράπεζας ζητώντας από την παραπονούμενη να πάει σε ιστοσελίδα της τράπεζας για να καταχωρήσει τους κωδικούς πρόσβασης της. Μόνο που αντί σε ιστοσελίδα της τράπεζας, πάει σε άλλη ιστοσελίδα, όπου οι κωδικοί καταχωρούνται σε βάσεις δεδομένων και έτσι οι "ληστές" του διαδικτύου μπορούν πλέον να έχουν πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς του "εξαπατημένου" χρήστη. Άρα, χρειάζεται προσοχή. Το διαδίκτυο είναι μια μικρογραφία του κόσμου που ζούμε. Όπως κάποιος μπορεί να εξαπατηθεί αν δεν προσέξει στις πρόσωπο με πρόσωπο συναλλαγές, έτσι μπορεί και στο διαδίκτυο. Εάν, φερ' ειπεί, κάποιος σας τηλεφωνήσει, ισχυριζόμενος ότι είναι από την τράπεζα σας και ζητά το PIN σας για οποιοδήποτε αληθοφανή λόγο, θα του το λέγατε; Πολύ αμφιβάλλω. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για το διαδίκτυο. Άλλωστε οι τράπεζες ενημερώνουν τους πελάτες τους ότι ΔΕΝ πρόκειται να ζητήσουν στοιχεία πρόσβασης ή στοιχεία πιστωτικών καρτών και τους προτρέπουν εάν λάβουν τέτοια e-mail να επικοινωνήσουν με την τράπεζα. Αν ο εξαπατηθείς χρήστης δεν λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα, γιατί δαιμονοποιούμε το διαδίκτυο.
Απαιτείται προσοχή και κοινή λογική. Είναι δυνατόν να κερδίσει κάποιος κάποιο ποσό σε διαγωνισμό/κλήρωση στο εξωτερικό στον οποίο ΔΕΝ έχει λάβει μέρος; Τότε γιατί πέφτει στην παγίδα και αποκαλύπτει προσωπικά του δεδομένα στους απατεώνες; Όταν θα κάνει μια αγορά αντικειμένου μεγάλης αξίας π.χ. αυτοκινήτου, δεν ψάχνει και το ποιόν του πωλητή (και μάλιστα ενδελεχώς) αναζητώντας συστάσεις και σχόλια και από άλλους πελάτες του συγκεκριμένου πωλητή; Φυσικά! Αυτές οι πληροφορίες υπάρχουν στο διαδίκτυο και για διαδικτυακούς πωλητές. "Εγιω στραώνω τζιαι πουλώ τζιαι σου άμπλεπε τζιαι γόραζε" (Εγώ τυφλώνω και πουλάω, εσύ βλέπε και αγόραζε) λέει μια κυπριακή παροιμία. Χρειάζεται προσοχή και ενημέρωση.
Αλλά δυστυχώς καταφεύγουμε στην εύκολη λύση. Τη δαιμονοποίηση. Ο υπότιτλος του "Φιλελευθέρου" αληθεύει μεν, δαιμονοποιεί δε. Στο άρθρο δεν αναφέρει τίποτα για μέτρα προστασίας του καταναλωτή από τις απάτες. Συνήθως, όταν υπάρχει είδηση για το διαδίκτυο, αφορά είτε ποινικό αδίκημα (κλοπές/απάτες) είτε παρουσίαση νέας ιστοσελίδας από διάφορους φορείς. Ενημέρωση γίνεται σε διάφορες ημερίδες, αλλά αυτές δεν προβάλλονται. Και μετά διερωτόμαστε γιατί είμαστε τελευταίοι στη χρήση του διαδικτύου και στην εξάπλωση της ευρυζωνικότητας. Είμαστε και τεχνοφοβικός λαός. Αυτό συμπληρώνει το πάζλ.
Υπάρχουν μεμονωμένες πρωτοβουλίες, όπως η πρόσφατη του Συνδέσμου Καταναλωτών και παλαιότερες της CYTA. Χρειάζεται όμως επιμόρφωση και ενημέρωση. Στα πλαίσια της υλοποίησης της "Στρατηγικής της Λισσαβόνας" και του i2010 της Ε.Ε. Η Ελλάδα ζήτησε και πήρε επιχορήγηση από την Ε.Ε. για την ανάπτυξη της ευρυζωνικότητας. Εμείς; Μόνο λόγια, δυστυχώς.
Αφήστε το "Ιττερνε" μου ήσυχο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου