Φίλε συγνώμη.... ούτε εγώ κάμνω για...... network marketing

Σάββατο απόγευμα κτυπά το τηλέφωνο. Ήταν ένα γνωστό μου άτομο
- Τι κάμνεις;
- Καλά, είμαι εκτός Λευκωσίας.
- Πότε επιστρέφεις;
- Κυριακή βράδυ.
- Κάτι σε θέλω, θα σε πάρω τη Δευτέρα.
- ΟΚ.

Εν έκατσα να το σκεφτώ τζιεινην την ώρα, απολάμβανα το weekend μου, τζιαι εν τέλει εξέχασα το.
Δευτέρα απόγευμα ξανά το τηλέφωνο χτυπά. "Βαρκούμαι να το απαντήσω", σκέφτομαι. "Να δούμε τι θέλει"
Το αφήνω. Τρίτη με ξαναπαίρνει. Βλέπω την αναπάντητη. Κατά το βραδάκι παίρνω πίσω (εν αντροπή!)
- Θέλω να δεις κάτι
- Περι τίνος πρόκεται;
- Προτιμώ να μεν σου πω που το τηλέφωνο, μπορεί να μεν σου τα εξηγήσω σωστά. Θέλω να δεις την παρουσίαση (εν έκαμα κλικ τζιεινη την ώρα, ενόμισα πως έκαμεν μια παρουσίαση τζιαι θέλει να τη δω)
- ΟΚ.
- Μπορείς αύριο;
- Οϊ, έχω κάτι δουλειές, την Πέμπτη.
- Κατά τες 7;
- Για όνομα, εν Μεγάλη Πέμπτη εν να πάμεν εκκλησία μετά τες 7.
- ΟΚ, κατά τες 4-5 εν καλά (προσωπική εξυπηρέτηση)
- Μια χαρά.
- Τα λεμε Πέμπτη.

Εχτές, ξανά το τηλέφωνο

-Έλα, θα βρεθούμε;
- Ναι. Να έρτω που σπίτι σου;
- Οι, να έρτεις 4-5 στο καφε τάδε.
- Εγινε!

Στροφάρω. Σιεϊττανέφκουμαι. Έσιει χάζι να θέλει να μου πουλήσει τίποτε με κανέναν άλλο τζιαι να με στριμώξουν να αποφασίσω "εδώ και τώρα".

Πρώτο λάθος: Εν μου είπε περί τίνος πρόκειται με αποτέλεσμα να κάμνω σενάρια.
Αποτέλεσμα: Αποφάσισα πως ό,τι τζιαι να γίνει δεν θα υπέγραφα τίποτε τζιεινη την ώρα.

4.10 φτάνω στο καφέ. Θωρώ το άτομο να κάθεται έξω, μόνο του. Παρκάρω, κοντέφκω, φιλιά.
- Ετοιμάζω κάτι πολλά καλό τζιαι θέλω να το μοιραστώ μαζί σου.

Μπαίνουμε μέσα. Σε ένα τραπέζι ένα ζευγάρι, ένα netbook με μιαν παρουσίαση στην οθόνη. Οι φόβοι μου πραγματικότητα. Βασικά ήταν 'Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια'.

Τρεις "μυημένοι" τζιαι γω. (Παρουσίαση prive. Όϊ παίζουμε!)
Ο "ανίδεος". Έτσι ενομίζαν. Την εμπειρία τούτην την ξαναείχα με άλλη εταιρεία όταν ήμουν φοιτητής. Οπότε ήξερα τι με επερίμενε. Φυσικά δεν τους είπα τίποτε. Εκρατούσαν τα χαρτιά τους κλειστά, το ίδιο έκαμα τζι εγώ.


Εν να ακούσω τι έχουν να μου πουν, να το ψάξω τζιαι να αποφασίσω.

Ξεκινά η παρουσίαση. Φτηνές διακοπές. Το δόλωμα. Ποιός εν θέλει να πάει διακοπές τζιαι να φκάλει τζιαι λεφτά;
Πώς φκάλεις λεφτά;
Τζιαι μπαίνουμε στο ψητό. Γράφεσαι, αν σε ενδιαφέρουν μόνο τα ταξίδια, αλλά αν θέλεις να φκάλεις λεφτά έσιει μιαν έξτρα συνδομή. Μεν ρωτάτε πόσα. Εν το εσυγκράτησα. Ευτυχώς τα έγραψε ο Παπαλάγκι δαμαί.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης τους είπα ξεκάθαρα πως θα το ψάξω.
- Μεν το ψάξεις, εμείς ξέρουμε, τι να σου πουν οι άλλοι, εμείς είμαστε οι ειδικοί (σιγά ρε φωτεινέ πατογνώστη), το ιντερνετ γράφει αρνητικά κλπ (αφού είσαι καθόλα νόμιμος τζιαι profitable, τι φοβάσαι;)

Τελειώνει η παρουσίαση.

Φκάλει αίτηση.
Εν υπάρχει περίπτωση να γραφτώ σήμερα, λέω του.

Οκ, λέει μου. Εγώ χωρίζω τα άτομα σε τρεις κατηγορίες:
Α. Αρέσκει σου τζιαι υπογράφεις
Β. Εν σου αρέσκει
Γ. Αρέσκει σου αλλά έσιεις απορίες

WTF? Ποιος είσαι εσύ που θα καθορίσεις τι σκέφτομαι;

- Εγώ ανήκω σε κατηγορία Δ. Αρέσκει μου αλλά θέλω να το σκεφτώ.
- Εν γίνεται. (Τι εννοείς;)
- Αν φύεις που δαμαί εν θα το σκεφτείς, τζιαι εν θα το ψάξεις. (που το ξέρεις; Έξερες με τζι εχτές;)

- ΟΚ. Αφού θέλεις να το ψάξεις, θα σου δώσω μια σελίδα που διούμε κανονικά σε όσους γράφουνται. Θα σου γράψω τζιαι το site της ομάδας μας.
Η κόλλα έγραφε κάτι για στόχους τζιαι άτομα τα οποία θα "έγραφα".

Το γνωστό μου άτομο μου είπε τον στόχο του, τζιαι ότι εγράφτηκε σε άλλη ομάδα άλλος κοινός γνωστός. (Ευκαιρία για double-check)
Εντωμεταξύ ήρταν άλλα δύο άτομα, τα οποία επροσπαθήσαν να με πείσουν να γραφτώ.
Με νούμερα τζιαι καλά τούτην τη φορά, για να τα πάρω τζιαι τούτα μαζί μου.
-Τι έχεις να χάσεις; η μόνιμη επωδός.

Καλά, προτείνεις μου business opportunity τζιαι εν μου διας τη δυανότητα να μελετήσω τη βιωσιμότητα του;  Κάποιο λάκκο έχει η φάβα...

Δεύτερο λάθος: Επήαν by the book. Τζιαι δεν εξέραν οτι τούτα τα πράματα, τα έκαμα τζι εγώ.



Με τα πολλα, αφού δεν με επείθαν μου είπαν να το σκεφτώ και να τους απαντήσω σε 24 ώρες. Δεν απάντησα.

Στο τέλος τέλος το γνωστό μου άτομο μου λέει
- Σε 1 ώρα να μας απαντήσεις.
- Συγγνώμη;
- Ε, πόση ώρα θα το ψάχνεις; Να πάεις, να δεις τζιαι να μας πεις.

Τρίτο (και φαρμακερό) λάθος: Με πίεσαν περισσότερο απ' ότι έπρεπε.

Τζιείνην την ώρα εν εσκέφτηκα. Εσηκώθηκα.
- Έφυγα. Γεία σας!
Κάτι επήεν να ψελλίσει
- Που πάεις; Ήταν αστείο...

Αλλά το πουλλίν επέτασεν. Άφηκα τους συξυλους τζιαι έφυα!


ΥΓ1: Είμαι τζι εγώ σαν το Παπαλάνγκι. Δεν μου περνά τούτον το πράμα. Δεν μου αρέσκει να πρήζω, γιατί φακκά μου να με πρήζουν.

ΥΓ2: Για τούτον το πράμα επλησιάσαν με τζιαι άλλες φορές. Αλλά ειλικρινά. "Εμπήκα σε τούτον το πράμα. Θέλεις να έρτεις σε μιαν παρουσίαση; " Ειλικρινά, ίσια τζιαι σταράτα. Πε μου τι θέλεις να μου πεις, δωσε μου τες πληροφορίες που θέλεις, τζιαι αφησ' με να έρτω εγώ σε σένα.

ΥΓ3: Τούτα τα μαρκετίστικα μουσκουρούθκια τζιαι η προσπάθεια να με κάμεις να φανώ "δειλός", "uncool", "άτολμος", "αρνητικός"  -που τους λαλούν στες εκπαιδεύσεις - εν περνούν.

ΥΓ4: Έπιασα τζιαι τον άλλον παρέα. Είπε μου ότι όντως εμπήκε, αλλή ήταν πιο "προσιτός". "Δεν ειναι πρώτη μου προτεραιότητα", μου είπε,"Μπήκα, θα δοκιμάσω, και θα σου πω".
Καθαρά τζιαι ξάστερα!