Ζεστά Ποτά, 30 χρόνια μετά...

Τα "Ζεστά Ποτά", του Χάρη και του Πάνου, των Κατσιμιχαίων, αποτέλεσε το ντεμπούτο τους στη δισκογραφία, πριν 30 χρόνια. Και συνάμα, αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα της μεγάλης των τραγουδοποιών σχολής, η οποία θα κυριαρχούσε τη δεκαετία του '90 και το μεγαλύτερο μέρος εκείνης του 2000.

Ακριβώς δηλαδή την εποχή που μεγαλώνα. Η εφηβεία, η στρατιωτική θητεία, τα φοιτητικά χρόνια. Μια εποχή και ένα μουσικό ρεύμα που καθόρισε εν πολλοίς το είναι της γενιάς μας. Και εμένα προσωπικά. Γιατί κάθε τραγούδι που αγαπώ και έχει αποτυπωθεί στην ψυχή μου, έχει από πίσω αναμνήσεις, πρόσωπα, γεγονότα, συναισθήματα...

Το κλασικό "Μια βραδιά στο Λούκυ", που αναφέρεται σε πραγματικα γεγονότα,  το "Ριτα Ριτάκι", η αισιοδοξία του "Γέλα Πουλί μου", η σκληρή πραγματικότητητα του "Για ένα κομμάτι ψωμί", η προσπάθεια του "Φάνη" να ξεφύγει από "τις νύχτες τις λευκές", η απογοήτευσή μετά τις "Προσωπικές Οπτασίες" μέχρις ότου να "πάιξε(ι η) βραχνή μου φυσαρμόνικα", τα καλοκαιρινά, φοιτητικά βράδια στο "Εναλλάξ" και τις φοιτητικές μπουάτ. 

Ο δίσκος αυτός, που σημάδεψε την εφηβεία πολλών και τα φοιτητικά χρόνια ακόμα περισσότερων (εννοείται και τη δική μου) , κυκλοφορει σε επανεκτέλεση από τους Κατσιμιχαίους αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή. Στο Youtube, το Spotify, το Amazon, το iTunes, το Rhapsody.  

Για αύτο το νοητό ταξίδι πίσω στο χρόνο και το άνοιγμα του μπαούλου των συναισθημάτων, Χάρη και Πάνο, σας ευχαριστώ!